Daj Boże takich więcej.

P.S.

to jest inna orbita.

Ale tu jest naprawdę taniec. Trzeba zobaczyć te filmiki 

Jakby była fastrygująca, to kto wie...

To jest super. Widać sens tej szermierki. Poruszanie się po prostej w przód i w tył sensu nie ma, a jeszcze najważniejsze jest chronienie łokcia, żeby przeciwnik nie dotknął go końcem szabli. Mam nadzieję, że uda się zrobić nawigatra z takich tekstów

Taniec i walka to sa rzeczy nierozerwalnie polaczone. Polaczone sa tempem, rytmem i "flow" - przejsciem z jednej sekwencji do drugiej. Ale na tych obrazkach jest jeszcze cos co jest istotne - geometria przestrzenna. Tej przestrzennosci moze na plaskich powierzchniach nie widac, no ale jest.

To sa rzeczy obecne w wielu sportach walki, w karate z cala pewnoscia. Masutatsu Oyama cala swoja koncepcje walki zbudowal wokol dwoch pojec - punktu i kola. One sa na okladkach jego ksiazek i wlasciwie krzycza z tych okladek, chociaz wiekszosc ludzi widzi tylko "japonska artystyczna wizje" wykonana pedzlem w tuszu.

W japonskiej kulturze walki to jest podlaczone do Taiko.  https://www.youtube.com/watch?v=ub195aGvfXQ

Temat rzeka, bo roznorodnosc szkol walki w Japonii jest duza. Miecz, luk, halabarda i cala gromada sprzetu i sposobow poslugiwania sie nim, ktory bronia nie jest, a w kazdym razie, nie takie jest sprzetu pierwotne przeznaczenie.

Dzięki za temat,dowiedziałam się jednym słowem dwa w jednym. „la verdadera destreza” może być rozumiana jako „prawdziwa zdolność” lub „prawdziwa umiejętność/sztuka” Umiejętność ,lub nauka tańca to panaceumu moim zdaniem na wszystkie dolegliwości,smutki i stres. Walczyć nie umiem,lecz tam gdzie taniec nawet w walce na szpady -tam moje oko dostrzega zalety. To prawda szabla w dawnych czasach raniła,lecz w nowożytnych to można wykorzystać sposób poruszania się w tańcu .I chociaz mój wiek nie pozwala na wygibasy,to chętnie obejrzałam z zainteresowaniem wszystkie linki ...,bo nawet instruktor poruszał nogami jak w pięknym walcu,czy tangu...

I chociaż moze to nie na temat notki,ale kto umie tak poruszać nóżkami i ciałem-ten zdrowy psychicznie duchem i ciałem.

https://www.youtube.com/watch?v=UIU0qRPqr7k

Fechtunek stracil na znaczeniu, w momencie rozwoju broni strzeleckiej i jako sztuka odszedl w zapomnienie, bo dzisiaj goscia mozna zdjac jednym pociagnieciem spustu z kilku kilometrow.

Pozostaly po sztuce fechtunku jakies atrapy w postaci sportowej szermierki, gdzie goscie poruszaja sie do przodu i do tylu po kilkunastometrowych planszach.

Podobnie jest z lucznictwem. Stoja nieruchomo na dystansie i celuja w srodek tarczy. Nuda.

Mysmy tu kiedys dyskutowali technike tego goscia i podejscie do tematu - https://www.youtube.com/watch?v=BEG-ly9tQGk

A nam się wydaje, że te wyczyny z łukiem Legolasa w filmach Petera Jackson'a  to taka bajka. Nie mamy już pojęcia jak się prowadziło ostrzał - zwłaszcza wśród ludzi zżytych z końmi (koczowników) oraz jak się walczyło wręcz. 

Myślę że kiedyś tacy Lars'owie byli powszechni - gdy idzie o żołnierzy. 

Dzięki za ten tekst.

Uderzyło mnie jak bardzo pedagogika i wychowanie oraz kultura były w tamtych czasach zintegrowane.

W tańcu ćwiczyli podstawowe ruchy, umiejętności i automatyzmy, które potem były potrzebne w szermierce. Nie chodziło tylko o rozrywkę i "podrywanie" (to było przy okazji) ale o przyjemnie przeprowadzone przysposobienie obronne. Potem, jak to było wyćwiczone wystarczyło dodać technikę i gotowe!

To tak w uproszczeniu. Jak się pomyśli czego dziś uczy taniec, to ręce opadają, eh!

Te kroczki są w pawianie hiszpańskiej. Bardzo fajny taniec. Co do destrezy. Wymagany jest ciągły ruch i trzymanie oponenta na odległość. Właśnie temu służy poruszanie się po kole, ponieważ samo patrzenie na czubek rapiera drugiej osoby nic by nie dało. Obracanie samym rapierem też służy kontroli przeciwnika. Ten Niemiec w filmie mówi, że nie wolno być spiętym, postawa na luzie no i nieustanne kroczki. 

Fajnie, że Pan wspomniał Legolasa. Dzięki Valserowi mogę każdemu pokazać, że to prawda. 

Dzięki za linki;Goliarda i Pawana wbrew pozorom ,wcale nie są łatwym tańcem .Utrzymać sylwetkę z wdziękiem i czarem do pracy nóg ,zwracając się do partnera,zachowując odpowiedni dystans, wymaga naprawdę wiele ćwiczeń... do tego szaty z epoki... Dobry tancerz ,to dobry szermierz. W poczciwych "Trzech muszkieterach"aktorzy musieli się napracować,aby przyjąć właściwą postawę...szermierki...

Obserwowałam kiedyś, jak poruszał się pewien Hiszpan. Jak tancerz. Przy czym było to całkowicie naturalne, niewymuszone. Ten wdzięk, ta płynność ruchów. Było mi głupio, że tak się gapię na człowieka, ale nie mogłam oderwać oczu. Wtedy myślałam, że musi być tancerzem, teraz przyszło mi do głowy, że równie dobrze to mógł być szermierz. Okoliczności nie miały nic wspólnego z żadną z tych dziedzin, to było na targach wnętrzarskich, on tam pracował.

Bomba,  Basiu,...

...  kolejny,  swietny  Twoj  wpis,  ktory  na  dlugo  zapamietam  !!!